"Slaid droeg geen hoed."
 
Pieter Tensen zag Slaid Cleaves aan het werk voor Rootsville.be in het Huis Verloren, Hoorn (Nl):

"Listen, go to one of slaid’s shows, take a friend, and pass on the good news: not all the good guys wear hats." Zo besluit Stephen King zijn verhaaltje over Slaid Cleaves aan de binnenkant van diens laatste plaat. En alhoewel de loftrompet al vaak genoeg over deze artiest afgestoken is kan ik niets anders dan beamen wat Stephen schrijft. Slaid Cleaves Ìs de Springsteen van de Folk, dat liet hij op zaterdagavond 3 oktober 2009 in het Huis Verloren maar weer eens blijken.

Twee keer eerder heb ik Slaid Cleaves al live mogen zien. En het is een van de artiesten die je zonder omweg kan raken. De simpele doch messcherpe teksten en even krachtige als strelende stem doen hun werk. In Hoorn was het dan ook niet anders. Het enige verschil met de vorige keren dat ik hem live zag was dat hij nu een band om zich heen had; een contrabassist, een drummer die een oude koffer als basdrum gebruikte en een goede sologitarist. De moeite van het meebrengen meer dan waard! Deze mensen verstaan hun vak. En omdat ik heilig in het principe van ‘less is more’ geloof, en zeker als het om americana/folk/country/singer-songwriter gaat, sprak mij deze begeleidingsband bijzonder aan. Er was niets te veel en alles wat er was, of wat ze deden, kwam meteen binnen. Ze passen dus perfect bij Slaid.

Alhoewel ik er zelf kind aan huis ben blijft het mij opvallen hoe goed deze locatie bij dit soort concerten past. De zaal kan dit soort karakteristieke muziek heel goed hebben. Het mag dan ook onderstreept worden dat de stichting Peticantus goed werk verricht. Concerten als deze moeten immers gekoesterd worden..... dus mocht u ooit eens de kans zien om een optreden georganiseerd door Peticantus te bezoeken dan moet u dat vooral doen.

Slaid stak met "Hard To Believe", "Green Mountains and Me" (prachtig nummer trouwens) en "Cry" van wal met een aantal songs van zijn recentste album "Everything You Love Will Be Taken Away". (zie cd reviews) Ik vind het altijd bijzonder knap wanneer een artiest op een hoog niveau kan beginnen; het is immers een feest voor het gehoororgaan. In de pauze vermelde hij nog even dat er ten alle tijden verzoekjes ingediend mochten worden; hij zou ze spelen en het signeren van cd's was ook geen enkel probleem.Want na een korte break, begon voor mij het echte Slaid feest....  om eerlijk te zijn kan ik "Wishbones" volledig meezingen. In de pauze had ik ‘Quick as Dreams’ aangevraagd en hoopte ondertussen dat hij ‘New Year’s Day’ ook nog zou spelen, twee requests vond ik net te veel van het goede. "Quick as Dreams" speelde hij inderdaad, ik was blijkbaar niet de enige geweest die hem had aangevraagd, en "New Year’s Day" helaas niet. Maar mijn pret drukken deed het niet omdat nummers als ‘One Good Year’ en ‘Breakfast in Hell’ de revue passeerden, wat mij betreft absolute hoogtepunten in het concert.

Tijdens de tweede set liet de voltallige band zien dat er meer is tussen de hemel en aarde van de folkmuziek dan alleen maar luisteren. Het oog wil immers ook wat en wij werden op onze wenken bediend. Een bassist die staand op zijn contrabas een fantastische bassolo weggaf, een toegift unplugged (typisch slaid Cleaves, geweldig!) waarbij de drummer slechts een barkruk gebruikte en daar ook nog eens een fantastische solo op weggaf en als klap op de vuurpijl het volledige publiek dat Slaid begeleidde op ‘Breakfast In Hell’. Wat mij betreft punten die concerten zoals deze, waarbij de nadruk toch op het luisteren ligt, nog interessanter maken. Niet dat een show plotseling meerwaarde verkrijgt uit entertainment elementen maar wel in die zin dat het bijdraagt aan een ongedwongen sfeer die het concert een diepere dimensie geeft. Om kort te gaan; waardoor het blijft hangen.

Al met al vond ik het een fantastisch concert. Slaid Cleaves raakt met relatief ‘simpele’ liedjes tot in het diepste van je hart en wist daarbij ook nog een 'professionele' opbouw in zijn set te bewerkstelligen. Prachtig. Na het concert dus meteen het nieuwe album "Everything You Love Will Be Taken Away" gekocht, laten signeren, en het is bij deze verzekerd dat hij voorlopig niet uit de speler zal verdwijnen.  Dat Slaid tot twee keer toe even vergat wat hij ook alweer moest zingen is alles behalve erg, het typeert het singer - songwriterswereldje helemaal. Prima concert, leuk avondje uit...wat wil een mens nog meer ? Misschien een hoed op het hoofd van Slaid ? (Met dank aan Peter Schaper)   PTR